سایت روانشناسی

تحقيقات آخرين شماره مجله «دانش روانشناسي» مقاله‌اي از محققان آمريكايي و استراليايي به چاپ رسانده كه نشان مي‌دهد رنجيدگي‌هاي روحي اثري شديدترر و پايدارتر از درد‌هاي جسماني دارند.

اين محققان از داوطلبان خواسته بودند وقايع رنج آور زندگي خود را به ياد بياورند و آنگاه بلافاصله آنها را تحت يك آزمون مشكل ذهني قرار مي‌دادند. بناي كار بر اين بود كه هر چه واقعه دردناكتر بوده باشد، داوطلب بيشتر تحت‌تأثير قرار مي‌گيرد و آزمون را خراب خواهد كرد.

نتيجه نهايي كار روشن بود: آنهايي كه وقايع دردناك روحي را به ياد آورده بودند نمره به مراتب بدتري داشتند. بررسي‌هاي تصاوير مغزي نشان مي‌دهد كه اصولا آدمي دردهاي جسمي و ذهني را در منطقه‌هاي متفاوتي از مغز احساس مي‌كند. مسئله اينجاست كه يك درد جسمي بعد از برطرف شدن درد هرگز به همان شكل اوليه قابل شبيه سازي در ذهن نيست و چيزي كه ما از درد جسماني به ياد مي‌آوريم تنها تصوير كم رنگ شده‌اي از بازتاب‌هاي رواني حواشي درد است در حالي كه رنجيدگي‌هاي روحي در جايي از درون خود ما منشا مي‌گيرند. تنها كافي است دوباره آن ضربه‌هاي روحي را در ذهن بازسازي كنيم تا غم و اندوه باز هم به سراغمان بيايد.

عواطف و احساس‌ها به اين دليل در نهاد ما به وجود آمده‌اند كه به ما براي بهتر زنده ماندن ياري برسانند. با اين حال اين احساس‌ها گاهي چنان با آرزو‌ها، اعتقادات و قضاوت‌هاي نادرست ما از زندگي در هم تنيده مي‌شوند كه به جاي آنكه كاركردي مثبت و سازنده داشته باشند، تخريب‌گر و مصيبت بار مي‌شوند